.... รักของคนสองคน ....

วันอังคารที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2553

ทุกครั้งที่สายลมพัดไหว
หัวใจก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกลึกล้ำ
เช้าที่แดดส่องสว่าง ยามบ่ายที่สายฝนพร่างพร่ำ
หรือแม้แต่ในคืนค่ำที่ดอกหญ้าเริงระบำใต้แสงดาว
มีเพียงความรู้สึกเดียวที่ชัดเจน…อย่างที่ฉันเป็น…
ที่เธอรับรู้ ได้เห็น โดยไม่ต้องบอกกล่าว
แต่ละวันผ่านไป มีเธอเสมอในทุกเรื่องราวสุข ทุกข์ ร้อน หนาว ฉันรู้ว่ายังมีเราอยู่ใกล้ๆกัน

ทุกครั้งที่สายลมพัดไหว
หัวใจก็ล่องลอยไปกับความรู้สึกเหล่านั้น
ซึ่งอาจไม่ยิ่งใหญ่ แต่มีค่าต่อหัวใจ ต่อความผูกพัน
และแทนด้วยถ้อยคำสั้นๆ
นั่น…คือ…รักเธอ


0 ความคิดอันฉลาด: